(Yalan Üzerine Yazılar 1)
İsmail Kulakçıoğlu
Fısıltıyla konuşuyorlardı…
Bense gözlerimi kapamış, gece yaptığım yolculuğun verdiği yorgunlukla, az da olsa, bindiğim otobüste uyumak istiyordum.
Önümdeki koltukta oturan genç kızın “Yetişemeyeceğiz, yetişemeyeceğiz” sözlerine, onun yanında oturan yaşlıca bayanın “Yetişiriz, yetişiriz” yanıtları eklenince uyku isteğimi tümden yitirdim…
Otobüsün camından boş boş bizi sollayan araçlara; hızla terk ettiğimiz İstanbul’un evlerine, şirket binalarına bakıyordum…
Konuşmalar sürüyordu. Genç kız “Yetişemeyeceğiz, yetişemeyeceğiz” demeyi bırakmış “Şimdi babama ne diyeceğim, şimdi babama ne diyeceğim” sözlerini papağan gibi tekrarlamaya başlamıştı.
Gözlerim başka yerde olmasına rağmen, istesem de istemesem de konuşmaları duyuyor, sorunun ne olduğunu çözmeye çalışıyordum.
…
Bir ara yaşlıca bayan genç kıza “Baban nasıl farkına varacak?” dedi, “Seni akşama üstü gireceğin sınavda biliyor.”
Genç kız “Dershane deneme sınavı sonuçlarını internete koyuyor. Babam sonuçlara baktığında sınava katılmadığımı anlayacak… Sınava yetişemeyeceğiz, yetişemeyeceğiz” dedi, panikleyerek.
“Neden daha erken çıkmadın, biz seni bekledik” dedi yaşlıca bayan.
“M… Abi salmadı, biraz daha kalmamı istedi… Çekindim, çıkamadım” sözlerini söyleyen genç kızın sesinde korku vardı.
…
“Kötü davrandı mı?” diye sordu bayan.
Tam o sırada çaprazımdaki koltukta oturan altmış yaşlarındaki bayanla göz göze geldim.
Anladı…
Ben de konuyu anlamıştım…
Yaşlı bayan otobüsün orta koridorunun öte yanındaki koltukta bulunan başka bir genç kıza “Gel yer değiştirelim” dedi.
Hemen oturdukları koltukları değiştirdiler.
*
Yan yana oturan iki liseli fısıltıyla konuşmaya devam etti…
Konuyu daha da iyi anladım… Genç kız satılıyordu!
*
Fısıltılı konuşmalar iki liseli kız arasında sürdü gitti. Arkadaşını teselli etmeye çalışan liseli kız aynı zamanda akıl veriyordu “Sınava belki yetişiriz. Yetişemesek bile önce annenle konuş istersen, babanı yatıştırsın.”
Yüreğimde üzüntü belirdi. Hiç sevmediğim halde, kendi kendime ilk kez ‘arkadaş kurbanı’ sözünü kullandım.
‘Arkadaş kurbanı’ sözünü sevmememin nedeni, kötülüğün çocuklarında bulunmadığını, dolayısıyla sorumsuzluğun kendilerinden kaynaklanmadığını göstermek için anne babanın, aile büyüklerinin vicdanlarını rahatlatmak uydurmuş olmalarıdır; ama bu durumda, içimdeki his liseli genç kızın dünyanın tuzaklarına yeni düşmüş gerçek bir kurban olduğunu gösteriyordu.
*
Bursa’da otobüsten indik. Genç kız telefonunu çıkardı” Babacığım babacığım Kültür Park’ta erkek arkadaşımla buluştum sınavı kaçırdım… Eve geliyorum.” dedi.
Liseli kızı babası arkadaşıyla bir gece önceden deneme sınavı için ders çalışıyor diye bilirken o yaramazlık yapıp İstanbul’a gitti, zamanında dönemedi…
Deneme sınavı kaçırdı…
Belki de gündemde olan stüdyo evlerinden birinde satıldı…
Gerçeklerle yüzleşmeye başladığındaysa düşündü taşındı kabul edilebilir bilir bir yalanla durumu hafifletmeye çalıştı.
(Sürecek…)