Zimbabve’de altı kişinin öldüğü seçimlerin ardından, önde gelen Cizvit Peder Arimoso, bu süreçte yaraları sarmanın kiliseye düştüğünü söyledi.
Eski başkan Robert Mugabe’nin görevden alınmasına neden olan “yumuşak darbe” den ve sokaklardaki tüm eylemlerden sonra, dünyanın gözü Zimbabve’nin üstünde. Beklenti, Mugabe olmadan ilk seçimlerin yapılacağının duyurulması ile artmıştı. Yıllardır ilk defa uluslararası gözlemciler ve gazetecilerin ülkeyi özgürce dolaşmasına izin verilen barışçıl kampanyaların düzenlendiği Zimbabve’de geçmişi geride bırakmaya ikna olmuş ulus ve sosyal medya, yeni bir başlangıç duygusuyla çalkalanıyordu.
Söz Konusu Seçim ile Birçok Soru Doğdu
Sonuçların ilk bölümünün açıklanmasının ardından, muhalefet partisi üyelerinin protesto için sokakları doldurduğunda, komplikasyonun kendini göstermesi uzun sürmedi. Protesto barışçıl olmalıydı, ancak barış hâkim olamadı. 1 Ağustos’ta, Mugabe’nin devrilmesini birlikte kutladıkları aynı askerler tarafından vurulan altı kişinin hayatını kaybettiği acı bir sonla bitti.
Zor bir görev: Zimbabve’deki kilisenin birlik, barış ve hoşgörüyü vurgulaması gerekiyor
Şimdi, görevdeki Cumhurbaşkanı Emmerson Mnangagwa’nın, başkanlık yarışında oyların yarısından biraz daha fazlasını alarak galibiyeti ilan edilince, Kilise; çocuklarını birleştirmek ve birlik, bağışlama, hoşgörü, siyasi olgunluk ve barış değerlerini yeniden vurgulamak için kendisini zor bir görevin içinde buldu. Aslına bakılırsa, Kilise, Episkoposların 29 Haziran 2018’de yayımlanan “Yeni bir Kapı Açmak” adlı pastörel mektubunda, “Hiç kimsenin ya da küçük grubun sonuçları belirleyebilmesinin mümkün olmaması bu özgür ve adil seçimlerin doğasında vardır. Bu nedenle bazılarının hayal kırıklığına uğrayacağı kesin. Bizim karşılaştığımız meseleler basit değil, ileriye dönük yol haritamız hakkındaki görüşlerimizde bölünmüş durumdayız… ” Evet, biz kilise içinde bile, özellikle ülkenin nasıl ileri gidebileceği konusunda bölünmüş durumdayız. Birçoğu, özellikle gençler, olanlardan dolayı hayal kırıklığına uğradı. Bazı gençlerimiz, gerçek bir hayal kırıklığı ifade eden mesajlar yayınladılar.
Parçalanmış bir toplumu uzlaştırmak
Öyleyse, belki de ilk adım, kilisenin içten parçalanmış bir toplumun uzlaştırılmasına nasıl başlayabileceğini derinlemesine düşünmesidir. Zaten, Kilisenin, ülkede uyumu sağlamadaki rolünün bilincinde olduğu açıktır. Seçimlerden önceki pastörel mektup bunun kanıtıdır. Kilise, ülkeyi tehdit eden zorlu durumların karşısında sessiz kalamayacağını gösterdi ve barış ve birlik mesajında bu konu kesindi. Ve şimdi kazanan tarafa, tüm taraflarla birlik oluşturmak ve birlikte çalışmanın bir yolunu bulmaya teşvik etmek için acil bir eyleme ihtiyacımız var.
Bütüncül bir ulusal barış ve uzlaşma sürecine ihtiyaç vardır
Ancak, daha büyük görev, bu seçimlerin ötesine geçmek ve zaten kırılgan bir toplumu uzlaştırmanın bir yolunu bulmaktır. Zimbabve’deki Katolik Adalet ve Barış Komisyonu (CCJPZ) 4 Ağustos’taki basın açıklamasında haklıydı: “Zimbabve’nin krizi, seçimlerden kaynaklanan anlaşmazlıklardan daha derin. Seçim anlaşmazlıklarının ötesine geçen bütüncül bir ulusal barış ve uzlaşma sürecine ihtiyaç var. ”
Bu, Zimbabve’nin ihtiyacı olan şeydir ve Kilise süreçte liderliği yapabilir. Kilise, insanların politik görüşleri ve bağlılıklarından bağımsız olarak etkileşimde bulundukları yerler olan okullar, hastaneler, sosyal ve manevi merkezler gibi farklı kurumlar işletmesi sebebiyle stratejik bir yerdedir. Kilise, aynı sebep uğruna çalışan birçok sivil örgütü de tanımak için saygılı olmak ve onlarla el ele vermek zorundadır. Uzlaşma süreci, barış ve uzlaşma üzerine planlanmış oluşum programları yoluyla, gelecek nesiller anayasal haklarını kullanmak ve kendi geleceklerini şekillendirmek için rahatça imkan bulacaklardır.
