Geçtiğimiz Pazar, tüm Dünya’daki kiliselerde, Kutsal Kitap’ın Matta Bölümü’nden 25:31-46 okundu.
Bu ayet, hem kalplerimizi ısıtıp hem de bizi korkudan titretecek bir biçimde başlıyor, ‘İnsanoğlu, kendi görkemi içinde bütün melekleriyle birlikte gelince, görkemli tahtına oturacak. Ulusların hepsi, O’nun önünde toplanacak. O da, koyunları keçilerden ayıran bir çoban gibi, insanları birbirinden ayıracak.’
Bu ayete göre, İsa Mesih’in ikinci gelişi birincisinden çok daha farklı olacak. O, ihtişamla dönecek, gözlerden uzak bir şekilde değil. O, Kainatın Kralı olarak dönecek, Roma İmparatorluğu’nun kuytu bir köşesindeki biri gibi değil. Bu sefer, yargıyı, O yapacak.
Advent zamanı olarak adlandırılan, önümüzdeki bu 4 haftada, üzerine düşünmemiz gereken, Noel hediyeleri alışverişi ya da Noel tatili değil; Rabbin, gelişidir.
Şimdi, eğer, ‘Ama bir dakika, bu Noel zamanı değil mi? ‘diye düşünüyorsanız, cevap tabii ki, ‘Hayır.’ TV kanalları Ekim ayının son haftasından bu yana ‘Noel’ filmleri gösteriyorken ve bu arada İsa’ya hiç değinmiyorken bunu bilmememiz tabii ki hiç de garip değil.
Kilise takvimine göre, 3 Aralık Pazar gününden itibaren Noel (Doğuş Bayramı) arifesine kadar geçen süre boyunca, Advent zamanındayız. Advent, Latince kökenli olan Adventus kelimesinden gelir ve anlamı ‘gelmek’ demektir.
Advent, Hristiyanların, Tanrı’nın bu Dünya’ya geldiği ve bizden biri gibi öldüğü gerçeğini kutladığı bir sezondur. Bu hediyenin muhteşemliğini görmek için, Eski Antlaşma zamanında yaşayan insanların, İsa Mesih’in gelişine olan hasretini anlamamız gerekiyor.
Bunu yapmanın yollarından biri de ilahilerdir. 7. yüzyıldan kalma “Gece Yıldızlarının Yaratıcıları” isimli bir Advent ilahisi, Eski Antlaşma zamanındaki bu özlemi, kelimenin tam anlamıyla, zamanı test etmiş bir şekilde ifade eder.
İlahinin sözleri şöyledir: “Sen, eski bir lanete üzülüyorken / Bir evreni ölüme mahkûm ediyorken / O, lütufla dolu ilacı buldu / Harap bir ırkı kurtarmak ve iyileştirmek için”
Pavlus’un Filipeliler’e söylediği gibi “yıkılmış bir ırkı kurtarıp iyileştirmek” için gerekli olan “ilaç” kendini vererek ölüme teslim olan İsa Mesih’ti.
Fakat, bu öykünün tamamı değil. Advent, sadece İsa’nın bu Dünya’ya ilk gelişinin değil; ikinci ve son gelişinin de ifadesidir ve O’nun bu son gelişi ilkinden farklı olacaktır. Beytlehem’de Sezar Augustus zamanında doğan aynı İsa, ‘Ölülerin ve yaşayanların yargıcı’ olarak gelecektir ve O’nun egemenliği asla son bulmayacaktır.
Bu, Advent dönemini sadece bir gerçeği yansıtan dönemden olmaktan ayırıp; onu bir tövbe dönemi yapar. Bu dönem, kendi yaşantımıza dönüp, sorguladığımız dönemdir. Pavlus’un Korintliler’e yazdığı gibi, kendimiz için mi yoksa bizim için ölen ve ölümden dirilen İsa için mi yaşıyoruz?
Maalesef, modern zaman kültürü, kilise cemaatinin içerisinde ya da dışarısında, Advent’i doğru algılamaya bizi yönlendirmiyor. Bu nedenle, modern kültürü kasıtlı olarak karşımıza almalı ve çocuklarımıza Noel’e kadar olan Advent zamanının gerçekte ne anlama geldiğini anlatmalıyız.
Bu yazının originali John Stonestreet, Roberto Rivera tarafından kaleme alınmıştır.
