Bölgede bulunan göçmenlere yardım amaçlı olarak yaklaşık bir yıl önce Şırnak’a yerleşip orada yaşayan bir Hristiyan ailenin hayatı birkaç gün önce meydana gelen saldırı sonrası değişti. Geçen hafta yaşanan olayda, evinin önünde yaşları 10-12 civarında olan çocuklar tarafından taşlanan Tuğba Ç. hamileydi. Taşlanma sonucu yaralanan Tuğba Ç. bebeğini kaybetti ve yaşanan olayın şokuyla hayatını sürdürmekte zorlanıyor. Tuğba Ç. ile SAT-7 TÜRK HABER MERKEZİ adına Özge Talas görüştü.
Sevgili Tuğba ne zaman karar verdiniz Şırnak’a yerleşmeye?
Geçen yıl mülteciler gelmeye başladığı zaman. Ağustos ayında bu şehre taşınmaya karar verdik. Oradaki insanların yaralarına merhem olmak için gittik aslında ama bizim bu kadar bir ağır yara alacağımızı bilemezdik.
Tabi ki birçok farklılık var çok küçük bir yer.İnsanların yaşam tarzları İstanbula göre daha farklı ama buna rağmen sevmeye başlamıştık, güzelliklerini gördük.
Ağustos ayından beri buradayız. Ezidi Kampı’nda hizmet ediyoruz. İnsanlar ezidi halka yardım etmeye geldiğimizi öğrendiğinde iyi karşıladılar ve Hristiyan bir aile olarak onlar için gelmiş olmamız da tanıdığımız insanları etkiledi. Tanıdığımız dostlarımıza hayatlarımızla Mesih’in müjdesini de paylaştık.
Acı bir olay yaşandı bu deneyimlerin ardından, bu olayı bize anlatabilir misin?
Burada bizim Hristiyan olduğumuzu biliyorlar. Ayrıca annem de burada HDP İl Başkanı olarak seçildi. Zannedersem bu durum onları korkuttu, Bu üçüncü oluyor taşlanma olayı aslında benim taşlanmamdan iki gün önce de eşim David’i de taşladılar. Olay olduğu gün üç tane 12-14 yaşlarındaki çocuk kapının önünde oturuyorlardı. Taş atmaya başladılar ondan sonra düştüm. Hamileydim tam o zamanda ve bu olayın akabinde kanamam başladı. Geçtiğimiz Cumartesi tekrar doktora gittiğimizde “sağlıklı bir gebelikti bebeğin 15 gün önce yani tam olay günü öldüğünü” söyledi çok acı bir deneyim oldu benim için Mesih’in acılarının büyüklüğünü anladım çok üzüldük ailece tabi çocuklarımda bu durumdan etkilendi. Elimizden geldiğince onlara hissettirmemeye çalışıyoruz. Ama üzgünüz ve tedirginiz.
Peki şimdi ne hissediyorsunuz aile olarak? Tepkiler ve o bakışlar devam ediyor mu?
Malesef pek iyi değiliz, acı bir durum ailemiz için. Korkular ve tedirginliklerle dolu başka çocuklarımızda var, tek tesellimiz bebeğimiz Rab ISA nin kollarında bunu biliyoruz ve diğer üç çocuğumuza birşey olmaması için dualar ediyoruz.
Aile olarak bundan sonra ne yapmak istediğinize karar verebildiniz mi? Bu konuyu yargı önüne taşımak istiyor musunuz?
Birkaç haftalığına buradan uzaklaşacağız. Belki o zaman daha sağlıklı bir karar verebileceğimize inanıyoruz.
