‘‘Koronavirüs salgınında çocuğumla birlikte evde sıkışıp kaldım, aklımı yitirmek üzereyim.’’
Christian Head Lines’taki habere göre, bu ve benzeri yazılar, dünyanın en önemli sorunları kategorisine girecek sorunlardan. Hiç kimse evde kalan bir annenin tüm gün neler yaşadığını sormamakta.
Şu anda özellikle aklınızda tutmanız gereken ebeveyn grubu, neler yaşadıkları pek hatırlanmayan bir grup. Otizmli ve diğer gelişimsel engellere sahip çocukların ebeveynleri. Çoğunun özel eğitim programları ve hizmetleri süresiz olarak askıya alındı. Bu ebeveynler her zamankinden daha yoğun.
Özel eğitimin amacı, özel ihtiyaçları olan bireylerin okulda ve toplumda kendine yetebilmelerine ve başarılı olabilmelerine yardımcı olmaktır.
Akademik konular dahil olmakla beraber, gelişimsel bozukluğa sahip olanların, akranlarını ve ebeveynleri taklit ederek temel sosyal beceriler dahil olmak üzere, temel becerileri öğrenmesi gerekir.
Sizinle konuşurken birine bakmak kadar basit bir şey düşünün. Bir tür öz farkındalıktır ve bu temel sosyal alışkanlıkta başkalarının varlığını kabul etme yeteneği yatar. Bu alışkanlık, kişinin sosyal yaşamını etkileyebilen, hatta arttırabilen birçok becerinin önemli bir parçasıdır. Öğrenmeye yardımcı diğer beceri ise, duyusal aşırı yüklenmeyle nasıl başa çıkılacağıdır. Otizmin bu karakteristik yönü, endişeli hissetme, sallanma ve parmaklarını şıklatma gibi davranışlar içerir.
Ebeveynler elbette çocukların bu becerileri öğrenmesine yardımcı olmaktadır. Ancak bu becerileri benzersiz zorluklara sahip olanlara öğretebilmek için özel eğitim gerekir. Salgın başlamadan önce, pek çok ebeveyn bu programlara güveniyordu. Dahası, bu tür programlardan süreklilik sağlandığında tutarlı sonuçlar elde edilmekte.
Down Sendromlu çocukların yaşadığı farklı zorluklar mevcut. Yapılan çalışmalar, solunum yolu enfeksiyonlarının Down Senromlu gençlerde daha yaygın görüldüğünü göstermektedir. Koronovirüs salgını sırasında bu çocukların ebeveynlerinin duyduğu endişeyi ve stresi hayal edin. Son olarak birçok ebeveyn için, çocuklarının okulda geçirdiği zaman, kendilerine dinlenme fırsatı sunuyor. Ebeveynler, çocuklarını sevmelerine ve hizmet etmelerine rağmen, ihtiyaç duydukları dinlenme zamanlarını kaybetti.
Nasıl Yardım Edebiliriz?
Öncelikle bu aileler için dua etmeliyiz. Sadece yükleri ağır olduğu için değil, aynı zamanda benzersiz bir tanıklık sunduklarını unutmayın. Dünya genelinde, Down Sendromlu bebeklerin kürtaj yoluyla yaşamalarına engel olunuyor. Gelecekte otizmi belirleyen genetik testin mevcut olması durumda, bu çocuklar da tehdit altında olacak.
İkinci olarak, tanıdığımız ebeveynlere kendilerine nasıl yardımcı olabileceğimizi sorabiliriz. İşlerine yardımcı olmak veya alışverişlerini yapmak, hayatlarında büyük fark yaratabilir. Çünkü evden çıkmaları oldukça güç. Son olarak, fazla zamanı veya enerjisi olmayan bir ebeveyne, nasıl olduğunu ve neler yaptığını sormanın gücünü hafife almayın. (CHL)
