Boyacıköy Surp Yerits Mangants Ermeni Kilisesi’nde, 31 Ekim Pazar günü salgın sebebi ile yaklaşık 2 yıl aradan sonra ilk kez Kutsal Sunu Ayini (Surp Badarak) gerçekleşti. Türkiye Ermenileri Patriği Kadasetli Sahak II, Kutsal Sunu Ayini’ne riyaset etti.
Peder Şirvan Mürzyan eli ile sunulan Kutsal Sunu Ayini’nde, kıdemli okuyucular Rab’bin sofrasına hizmet ettiler. İlahileri okuyucu Sercan Gazer’in orgu eşliğinde Hovsep Kuyumcuoğlu, Artür Bağdasaryan ve Sercan Gazer seslendirdiler. Boyacıköy Surp Yerits Mangants Kilisesi vakfı başkanı Nazaret Özsahakyan, yöneticiler ve inanlılar da ayinde hazır bulundular.
Kutsal Sunu Ayini’nin ardından tüm Rab’de uyuyanlar için Ayin-i Ruhani (Hokehankisd) duaları okundu. Ardından Patrik Sahak II. Ermenice ve Türkçe günün İncil okuma parçaları üzerine vaazlar verdi.
“Tanrı’yı Sevgisi İle Esir Alamazsınız.”
Kutsal Kitap’ta çok doğumlar vardır, insanın sadece bedensel doğumu yetmez. Onlardan birini mesela, ruhdan doğmak olarak niteledi İsa. İkinci doğuş olarak niteledi. Sudan doğarız biz. Ateşten doğmaktan söz etti. Bu doğumlardan bir tanesi de sözden doğmaktır. Biz Tanrı’nın sözünden doğduk. Tanrı’nın sözünden doğduğumuz için hepimiz o sözle kardeşleriz ve bunu gösterdi. İsa Mesih, Tanrı’nın yer yüzündeki temsilcisi, ki biz O’na Tanrı oğlu diyoruz, geldi ve dedi ki bize, siz ve Tanrı akrabasınız. Siz şöyle dua edeceksiniz; “Ey göklerde olan babamız.” O zaman Tanrı bizim göklerdeki babamızdır. Ve sonra ikinci şeyi öğretti. Bu Baba dediğiniz Tanrı “sevgi”dir. “Tanrı dünyayı o kadar çok sevdi ki biricik oğlunu verdi, ta ki O’na inananlar yok olmasın ama ebedi hayatları olsun.” O zaman sevgili kardeşler, Tanrı’mız babamızdır biz de O’nun çocuklarıyız. İmanımızla biz buna sahip çıkacağız ve buna göre yaşayacağız. Bu ne demektir? Eğer ben Tanrı’nın çocuğuysam sen de Tanrı’nın çocuğusun, herkes Tanrı’nın evladı. O zaman göklerdeki baba beni sevdiği gibi, ben de diğer insanları seveceğim. O zaman bir şekilde biz sevgi toplumu olacağız. Kardeşler olarak var olacağız.
Bu dünyanın en eski sorularından birisi; madem ki Tanrı babamızdır, niçin bizim acı çekmemize izin veriyor. Madem ki biz O’na inandık, babalığını kabul ettik, niçin bu kötülükler dünyada var.
Bu soru bugün bizim sorumuz olsun ve ben bu kısa vaazımda bu sorunun birkaç cevabını vermeye çalışayım. Şimdi, Tanrı bu dünyayı cennet olarak yaratmadı, insanın evi bu dünya değil. Tanrı’nın işi de bu dünyayla bitmiş değil henüz daha. İnsanlar, Tanrı tarafından özgür iradeye sahip varlıklar olarak yaratıldı. İnsan o özgürlüğünü kullanmak zorunda. O özgürlük iyi ile kötüyü seçme özgürlüğüdür. O özgürlük Tanrı ile beraber yürüyüp yürümeme özgürlüğüdür. Ama özgürlük beraberinde sorumluluğu getiriyor. Yani seçimlerinin sonucuna katlanmak zorundasın.
Şimdi, Tanrı’dan gelen lütufları biz istiyorsak, o zaman Tanrı’nın sözlerini dinlemek zorundayız. Onun için İsa dedi <her kim Tanrı’nın sözlerini dinler ve yaparsa, benim kardeşim, kız kardeşim, anam, babam odur.> Kim dinlerse! Çünkü söz dinlememezlik bağı koparır. Bağ koptuğunda, ilişkiler bozulduğunda artık dizin talep etme hakkınız olmaz. Şimdi biz Tanrı’nın istediği insanlık mıyız ki, Tanrı’ya babalığını hatırlatalım.
Bizim ilişkimiz Tanrı ile bozuk. Tanrı’nın sözlerini dinlemek istemiyoruz biz. Ve Tanrı da diyor ki; sen bilirsin, özgürlüğünü öyle kullanmak istiyorsan öyle kullan ama ben kendimi sana kullandırtmam. Sana veririm ama kendi istediğim kadar veririm ve sana asla cenneti vermeyeceğim bu dünyada. Hem günahkar bir insanlık olup hem de cennet hayatı yaşayamayacaksınız.
Dolayısı ile Tanrı diyor ki; günahınız kan gibi de olsa kar gibi yapacağım yeter ki dönün bana. Tövbe edin, dönüşün, başkalaşın, sözlerimi dinleyin, af edeceğim sizi gelin bana. İşte bu dünya imanlılar için o dönüş yolculuğudur. Hiç kimse kendini aldatmasın ben zaten Baba’ya döndüm diye. Ben de yolcuyum, siz de, azizler de, peygamberler de yolculardı. Hiç kimseyi Tanrı bu dünyada tam olarak kucaklamadı. Baba evine döndüğümüzde, İncil diyor; vatanımız göklerdedir ve İsa dedi; gidersem size yer hazırlayacağım, ben neredeysem siz orada olacaksınız. Babamın evinde çok meskenler, çok mekanlar var. O zaman imanlı olarak biz diyeceğiz ki ; şu anda ben çok tehlikeli bir dönüş yolculuğundayım. Tanrı’ya doğru yürüyorum.
İsa’nın dediği gibi <sona kadar dayanan, kurtulacak olan odur.> Biz bu iman yolunda yürümeliyiz, son nefesimizi bu iman yolunda vermeliyiz. İmanlı olduktan sonra da artık her şey toz pembe olmayacak.
Tanrı’nın bu dünyayı da kendi krallığı cennet yapma, altın çağ başlatma planı var, Mesih’in ikinci gelişinden sonra. Dolayısı ile şu anki durum bir denenme durumu.
Tanrı bize o kadar çok yardım elini uzatıyor ki. İsa dedi ki; Tanrı herkesi seviyor. Güneşini iyilerin, kötülerin üstüne eşit olarak doğuruyor. Yağmurunu iyilerin, kötülerin üstüne eşit olarak yağdırıyor. Tanrı’nın lütufları bol bol geliyor bu dünyaya. Her bahar meyve ağaçları açıyorlar. Tarlalar buğdayı veriyorlar. Tanrı yapacağını yapıyor.
Öyleyse Tanrı’nın bize verdiği cevaplardan biri şu; sorun sizsiniz, çözümü de sizsiniz. Bunu öğrenene kadar siz bunun zorluklarını yaşayacaksınız ve çekeceksiniz. Ve Tanrı sevgidir sevgili kardeşlerim ama Tanrı sevgisi olgun bir sevgidir. Tanrıyı sevgisiyle esir alamazsınız. Tanrı sevgisini kullandırtmaz. Bizde ise sevgi şımarıktır. Suistimal etmeye hazırdır. Biz niçin Tanrı’nın sevgisinden şüpheleniyoruz biliyor musunuz? Çünkü biz hep bir birimizin sevgisinden şüpheleniyoruz zaten.
Evet sevgili kardeşler İncil’in bu parçası bize böyle ufuklar açtı, umarım yararlı olmuştur. Sevgimiz azalmasın çünkü İsa Mesih dedi ki <son günlerde iman azalacağından insanların sevgisi soğuyacak> sevginiz soğumasın, Tanrı’nın sevgisini açın, Tanrı’nın ruhu, Kutsal Ruh vasıtası ile dökülür, o zaman Ona açılalım. Rab hepinizi bereketlesin.
Vaazların ardından Patrik Hazretleri’nin kutsaması ve hep beraber söylenen Rab’bin duası ile tören son buldu.
