Ruanda’daki kiliseler, soykırım mağdurları ve yakınlarının ölümüne neden olan katilleri bir araya getirerek uzlaşma sağlamaya çalışıyor.
Çiftçi Khabarurem Bosco, aralarında ailesinin de olduğu yaklaşık 1 milyon insanın hayatını kaybettiği, 1994 yılındaki Ruandalı Tutsiler soykırımının ardından kendisini bir insan olarak hissedemiyor ve bu hayata anlam veremiyordu. Onu ve ailesini hayvan sürüsünü avlar gibi avlamışlardı. Dini liderler bile nefret mesajını yaymak için kullanılmıştı. 40 kişilik bir aileden hayatta kalan tek kişi olması Khabarurem Bosco’ya gelecek için tüm umutlarını kaybettirdi. O sırada Mesihi tanımıyor ve inanmıyordu. Daha sonra ise kayıplarının acısını hafifletmek için uyuşturucu ve alkole başvurmuştu.
Neyse ki tüm bu olanlarına ardından fazla vakit geçmeden tanıdığı biri ona gelip Tanrı’nın varlığından bahsetti ve Khabarurem Bosco’nun kurtuluşu için dua etmeye başladı. Khabarurem ilk kez insanların Tanrı’nın suretine benzer bir şekilde yaratıldığını o zaman öğrenmişti.
2017 yılında soykırımdan kurtulan ve Tanrı’ya iman edenlere hizmet veren Rugango Katolik kilisesinin yürüttüğü eğitim programının baş katılımcılarından ve bugün, karısı ve 6 çocuğuyla Tanrı’ya hizmet eden Khabarurem Bosco, Ruanda’nın güneyindeki komşularına Mesih’i anlatıyor ve yakınlarının ölümüne neden olan kişileri affetmeleri için onlara yardım ediyor.
Bosco, “Hayatımda meydana gelen ilk mucize, Tanrı’ya inanmamdı. Şimdi ise beni düşmekten kurtaran Tanrı’yı övüyorum. Diğer insanlarla barış içinde yaşayabiliyorum. Kalbim artık özgür ve Tanrı bende yaşıyor. Tanrı beni kurtardığından beri, bu sevgiyi başkalarıyla paylaşmak ve onlara dua etmeyi öğretmek istiyorum çünkü bu adeta hayata geri dönmektir.”
Aynı yılın Ağustos ayında, Rugango kilise topluluğu soykırım işleyenlerin yanı sıra soykırımdan kurtulan 84 kişinin dini eğitimine başladı. Tanrı’nın sayesinde, bu insanlar gerçekten affetmeyi ve yürekten affedilmeyi öğrendiler.
Her pazar, 4 saat boyunca bir araya gelen grup, Tanrı’nın sözü üzerinde konuşuyor.
Soykırımda 14 aile üyesini kaybeden topluluk koordinatörü Mukankranj Vestin: “Sonuç olarak, düşüncede gerçek bir değişim süreci yaşandı. Soykırım kurbanları sevdiklerini kaybettiler – eşlerini ve çocuklarını- Bu nedenle, fiziksel olarak yalnız yaşamaya hazır değillerdi. Tekrar sevmeyi ve affetmeyi öğrenmek için başkalarının desteğine muhtaçlardı. Bizler bunu başardık. Soykırımı başlatanlar ile soykırım sonucunda yakınlarını kaybedenleri bir araya getiriyoruz, onlara affetmeyi ve sevmeyi öğretiyoruz.” (OD/CNLNEWS)
