Geçtiğimiz Perşembe günü İran’ın en büyük ikinci şehri olan Meşhed’de fakirlik ve işsizlik nedeniyle İran halkı protestolara başladı. Protestolar kısa zamanda Tahran’a ve ülkenin geri kalan kısmına da yayıldı.
Onbinlerce kişinin katıldığı protestolar da hayat pahalılığının yanısıra İran’ın Ortadoğu politikaları da hedef alındı. Muhafazakarların kalesi olan Meşhed’de böyle bir protestonun çıkmasını kimileri muhafazakar kesimin ılımlı Cumhurbaşkanı Hasan Ruhani’ye baskı yapmak için çıkarmış olabileceğini belirtti.
Gösteriler sırasında öne çıkan diğer isim ise Ayetullah Ali Hamaney idi. Göstericilerden bir kısmı dini lider Hamaney’i istifaya çağırdı.
Protestolarda 22 Kişi Hayatını Kaybetti
İran devlet televizyonu Pazartesi gecesi düzenlenen sokak gösterilerinde ülke genelinde dokuz kişinin öldüğünü bildirdi. Böylece hafta sonundan bu yana hayatını kaybedenlerin sayısı 22’ye yükseldi. Yüzlerce kişi gözaltına alındı. Valilik, bu kişilerin güvenlik güçleri tarafından vurulmadığını duyurdu ancak bir milletvekili, polisin olaylarda ateş açtığını söyledi.
Facebook ve Twitter ‘ın zaten yasak olduğu İran’da Telegram ve Instagram’a da erişim yasağı getirildi. Hükümet sosyal medyadaki kısıtlamalara ülkede huzurun sürdürülmesini gerekçe olarak gösterdi. 80 milyonluk İran halkının çoğu haberleri Telegram’dan takip ediyor. İran Devlet televizyonu Pazar gününden itibaren protesto görüntülerini yayınlamaya başladı. Ancak yayınlanan haberlerde ağırlıklı olarak bankalara ve devletin mal varlıklarına saldıran gençlere, İran Bayrağı’nı yakan bir kişiye yer verildi.
Bazı yetkililer, protestoyu Suudi Arabistan gibi dışarıdan gelen bazı güçlerin alevlendirdiğini savundu. İran Cumhurbaşkanı Hasan Ruhani ise, acil düzenlenen güvenlik zirvesinde olayları sadece dış güçlerin komplosu olarak görmenin hata olacağını söyledi. Ruhani, “İnsanların sorunları sadece ekonomik değil. Aynı zamanda daha fazla özgürlük talep ediyorlar” dedi. Herşeyin hükümetin kontrolünde olmadığının altını çizen Ruhani ülkede gerçekleştirmek istediği siyasi ve kültürel reformlara karşı çıkan muhafazakarları eleştirdi ve onları bu protestonun kaynağı olarak dolaylı yoldan gösterdi.
