Yenikapı Surp Tateos Partoğomeos Kilisesi’ndeki Arevakal dualarına 15 Mart Salı günü, Patrik Kadasetli Sahak II riyaset etti. Sabah duaları ile başlayan ayinde Kilisenin din görevlisi Peder Nerses Ayvazyan, Peder Şirvan Mürzyan diyakoslar ve okuyucular hazır bulundu.
Sabah dualarının ardından Patrik Hazretleri’nin riyaseti ile Arevakal duaları başladı. Okunan ilahilerden sonra “Işık” duasını Patrik hazretleri başlattı ve elindeki mum ile, imanlılara “ışığı” dağıttı. Uzun bir aradan sonra Kilisedeki inanlı sayısının çokluğunu görmek, din adamlarını da mutlu etti.
Daha sonra Patrik Hazretleri vaaz verdi. Türkçe vaazından bazı bölümler şöyle;
”İnsan sadece ekmekle yaşamaz ama Rab’bin ağzından çıkan her bir sözle yaşar. Elbette Büyük Oruç döneminde hepimizin yüreğinde dilekler var, arzular var, Rab’den istediğimiz bereketler var, umarım Rab onları yerine getirir, dileklerimizi bize verir. Ama büyük orucun önemi bizim kendimizi tanımamızdır. Pavlus diyor ki; benim içimde yabancı bir şey var, yabancı bir güç var. Bana çok yakın çok akıllı, hatta bazen Tanrı’nın sözünü bile alt ediyor ve bana yanlış olanı yaptırıyor. Tanrı’nın hoşuna gideni yapmıyorum ben. Ve biz gerçekten bazen, yılların imanlıları, fark ediyoruz, birdenbire içimizden bir öfke fışkırıyor, öfkenin yanlış olduğunu biliyoruz. Bir küfür bir lanet çıkıyor, küfürün ve lanetin kötü olduğunu biliyoruz. Affetmemiz gerektiğini biliyoruz. Bazen bedenimizi, rahatımızı putlaştırıyoruz, kiliseye gitmek istemiyoruz. Yanlış olduğunu bildiğimiz halde. Niçin oluyor sorusuna Pavlus diyor ki; Benim içimde bir benlik var ve o benlik Tanrı’nın isteğine karşı beni ikna ediyor, beni kandırıyor ve onun istediğini yapıyorum, hatta yaparken bunun yanlış olduğunu da biliyorum, ama yine de yapıyorum çünkü içimde bir güç var. Bazen içimdeki Tanrı’nın sözü, Tanrı’nın bilinci, Tanrısal bilinç o kadar kuvvetli değil.
Mesih geldi, bizi o geçmişin ağırlığından, bağlarından kurtarıp yeni bir başlangıç vermek için. Bunu da yapıyor, yapmasının yolu da, O’nun sözleri, öğretileri. Dünya bizi yordu, yapmaladı. Biz bu dünyanın istediği gibi insanlara dönüştük, yorgunluğumuz bu yüzden ve İsa diyor; “ey bütün yorgunlar ve yükleri ağır olanlar bana gelin, Ben size rahat veririm.” Nasıl? “Boyunduruğumu takının ve benden öğrenin, o zamam canlarınıza rahat veririm.” O zaman bizim çelişkilerimizden kurtulmamızın ve rahatlamamızın yolu, Mesih’ten öğrenmek, öğrenmek, öğrenmek. Bugün içimize aldığımız Tanrısal hakikatler, Surp Badarak’ın gücü, dualarınız, kilisenin duaları, onlar bizim içimize geçecekler ve ihtiyaç anında dışarı çıkacaklar. Yani Mesih’in işi, bizi içimizdeki dünya ile baş başa bırakmak değil. İçimizdeki dünyada yeni bir dünya yaratmak. Kendi anlayışına ve sözlerine göre yeni bir dünya yaratmak. Dolayısı ile imanlının en büyük sorunlarından biri unutmaktır. Onun için bizim Rab’bin sözlerini hatırlama metodunu keşfetmemiz gerekir. Türkçede olan bütün küfürleri bilmiyor muyuz? Biliyoruz ama söylemiyoruz, niye? Çünkü Yakub’un dediği gibi; “aynı ağızdan hem tatlı hem acı su çıkmaz.” Hem lanet, küfür, hem Tanrı’ya övgü, dua çıkmamalı, bunu biliyoruz dolayısı ile artık bizde o bildiğiniz küfürler, kötü sözler gübreye dönüşmeli. Geçmişte yaptığın hatalar, düşmeler gübreye dönüşmeli. Ne olur o zaman? O zaman yeni olanı besler, kuvvetlendirir, beni alçak gönüllü kılar, yargılayıcı olmaktan beni aşağıya çeker, bilirim ki günah ve yanlış benim içimde de var, ben de onlardan geçtim ve Rab’bin lütfuyla onlardan kurtuldum. O zaman yapmamız gereken Tanrı’nın sözleri ile zenginleşmek ve içimizdeki bu benliğin yanlışarını da öldürmek ki gübreye dönüşsünler ve iyi, erdemli, güzel olanı beslesinler. Onun için bizim bu yaşam deneyimlerimiz, tecrübelerimiz, düşmelerimiz kalkmalarımız, yenilgilerimiz, bütün bunların hepsi Tanrı’nın ışığıyla ve suyuyla bizi güçlendirir, bizi anlamlı hale getirir. Niçin Kutsal Kitabın en güzel bölümü Mezmurlardır? Tekrar ve tekrar okunur, bizim kilise ayinlerimizde en çok kullanılandır Mezmurlar niye? Çünkü orada yaşamın çemberinden geçmiş Davut peygamberin sözleridir. Bilinçli olarak iman etmeden önce biz zaten dünya tarafından ikna edildik. Yanlışa ikna edildik. Onların biz farkına varmalıyız. Mesela biz dinle ve Tanrı ile çok fazla ilgilenmeme konusunda ikna edildik. Bize dünyanın öğrettiği şey ne aslında? Din iyi bir şey ama çok ilgilenmeyeceksin. Çok fazla ilgilenme, başka şeyler önemli hayatta. Din dediğin şey pastanın üstüne konulan çilektir,olmasa da olur ama olursa biraz daha renk verir. Güzel şeyler bunlar ama fazlası değil. Dolayısı ile fazlası değil ise o zaman bizim ruhumuz fakir kalacak. Tanrı ile beslenmeyecek ve böylece biz güçsüz kalacağız. Pavlus diyor ki; “her türlü kötülüğün bir kökü para sevgisidir.” Biz onun için Tanrı’nın sözleri ile paraya karşı yeni bir anlayış geliştirmeliyiz. Para çok güzel bir hizmetçidir ama çok vahşi bir efendidir. Onun için biz parayı öylesine istemeli ve kullanmalıyız ki o Mesih’in hoşuna gitsin, o Tanrı’nın hoşuna gitsin. O hayat getirsin beraberinde. Çünkü dünyadaki en büyük kötülüklerden birisi paylaşım sorunudur. Tanrı’nın gözünde insanları yükselten sıralamaya sokan şey boylarının uzunluğu değil, sevgilerinin boyudur. Biz Tanrı’nın önünde sıralandığımızda sevgimize göre sıralanacağız, ne kadar çok sevdik Tanrı’yı, ne kadar çok sevdik insanı ve o sevgiyi nasıl somutlaştırdık. Bizim değerimiz buradan gelecek, mükafatımız buradan gelecek, ama geri kalan şey insanın elinde değildir.”
Vaazın ardından Kilisenin din görevlisi Peder Nerses Ayvazyan eli ile su kutsandı. Su kutsama töreninden sonra Patrik Kadasetli Sahak II’nin kutsaması ve hep birlikte söylenen Rab’bin duası ile tören son buldu. Ardından inanlılar küçük şişelerdeki kutsanmış suyu aldılar.
