Ermeni Apostolik Kiliseleri’nde “Kalıstyan Giragi” (Geliş Pazarı) Türkiye Ermenileri Patriği Kadasetli Sahak II. Feriköy Surp Vartanants Kilisesi’ndeki ayine riyaset etti ve vaaz verdi.
Büyük Oruç döneminin son haftasına girilirken 17 Mart 2024 Pazar günü, “Kalıstyan Giragi” (Geliş Pazarı)’nda Feriköy Surp Vartanants Ermeni Apostolik Kilisesi’nde, Kıdemli Peder Kevork Çınaryan eli ile sunulan Surp Badarak’a (Kutsal Sunu ayini) Türkiye Ermenileri Patriği Kadasetli Sahak II. riyaset etti ve vaaz verdi.
Kapalı perde ile sunulan Surp Badarak’ta, diyakos, ast diyakos kıdemli okuyucu ve okuyucular Rab’bin Sofrası’na hizmet ettiler. Günün İncil okuma parçasını diyakos Sayat Çınaryan okudu.
Feriköy Kilisesi yöneticileri tarafından bahçede karşılanan Patrik Sahak II. bekleme salonuna geçti.
Vartanants Kilisesi Vakfı Başkanı Manuk Öğer, yönetim kurulu üyeleri, bazı kilise vakıf yöneticileri ve inanlıların hazır bulunduğu ayinde İlahileri, Vartanants Korosu üyeleri, Lusi Kahvecioğlu’nun orgu eşliğinde ve şefleri Sibil Arsenyan yönetiminde seslendirdiler.
Surp Badarak’ın ardından Patrik Kadasetli Sahak II kortej halinde Kilise’ye giriş yaptı. Patrik Sahak II’nin söylediği Rab’bin duası ile Arevakal dualarına geçildi. Okunan ilahilerden sonra “Işık” duasını Patrik Sahak II başlattı ve elindeki mum ile inanlılara, Rab İsa Mesih’i temsilen “ışığı” dağıttı.
Arevakal dualarından sonra Patrik Sahak II, Ermenice ve Türkçe vaaz verdi. Türkçe vaazından bazı bölümler şöyle;
”Sevgili kardeşlerim ‘Geliş’ haftasındayız ve bu haftada Kilise’nin bize önerdiği şey İsa Mesih’i karşılamak. Tanrı hep gelir bize ama biz hazır değilsek bu karşılamayı gerçekleştiremeyiz. O yüzden herkes için en temel soru Tanrı derken ne anlıyorum ben. Neyi anlıyorum Tanrı derken. Tek Tanrı’ya inanmak sorunları çözseydi dinler arası, mezhepler arası savaşlar olmazdı. Herkes başka bir şey anlıyor Tanrı denildiğinde. Onun için bizim Tanrı’yı daha iyi kavramamız lazım.
Şimdi insanlar kaybolmuş durumdalar, çok şey biliyorlar cep telefonu, bilgisayar öğretmenleri olmuş ama kaybolmuşlar, nerden anlıyoruz kaybolduklarını? Çıkın bir sokakta yürüyün herkesin suratı asık, herkes şaşkın, kavga etmeye hazır, kaybolmuşlar, çok şey biliyorlar ama kaybolmuşlar, aslolanı bilmiyorlar.
Pavlus Atinalılara Hakikat’in sözünü söylüyor, bu çok bilmiş, çok işitmiş insanlara. Atinalı’larda ne etki yarattı onu bilmem ama Pavlus’un sözleri bizde, nasıl bir Tanrı’ya inanmamız gerektiğine ilişkin çok önemli şeyler söylüyor.
Şimdi o zaman Pavlus bu insanlara bir şeyler söylüyor, elbette ki söylediği her bir sözün ağırlığı var. Ben de şimdi size okudum, siz de işittiniz bir şeyler kavradınız ama Pavlus Tanrıyla ilgili çok önemli şeyler söylüyor. ‘Dünyayı ve içindekilerin tümünü yaratan, yerin ve göğün Rab’bi olan Tanrı elle yapılmış tapınaklarda oturmaz.’
Tanrı’nın içindeyiz O’nda hareket ediyoruz, ama Pavlus, Tanrı’yı tanımamız için bize başka bir ipucu daha veriyor, ‘Biz O’nun soyundanız’ bu ne demek? Tanrı’nın benzeyişindeyiz biz, O’na benzer şekilde yaratıldık çünkü içimizde O’nun soluğu duruyor, Tanrısal bir şey duruyor. İsa Tanrı’nın oğludur ama kendisi hakkında hep ‘İnsanoğlu’ olarak konuştu. Tanrı oğlu ama hep insanoğlu olarak konuştu ve sonra bize dedi ki; Siz de insanoğlusunuz ama siz de Tanrı oğlusunuz, çünkü siz şöyle dua etmelisiniz, Ey göklerde olan Babamız ismin mukaddes olsun. Şimdi Tanrı’ya Babamız diyebilmemiz için O’nun soyundan olmamız lazım. O zaman bizim önce insanı anlamamız lazım ki onun içindeki Tanrı’yı anlayalım. Onun için bütün felsefe, din, ‘kendini tanı’ ile başlar. Çünkü kendini tanıdığında bütün evreni tanımış olacaksın. Çünkü Tanrı kendi şaheserini, başyapıtını yapmak için maddeyi ve ruhu birleştirdi, hayvansal ve meleklerin dünyasını birleştirdi, o da yetmedi kendi ruhundan bir nefes üfledi. O zaman Tanrı nerede? Elle yapılmış mabedlerde değil, kendisinin yaptığı mabedlerde, yani bizde duruyor. Dışımdadır da aynı zamanda benim içimde. Şimdi içimdeki Tanrı ile ben nasıl diyaloğa geçeceğim? İçimde bir ben var bir de Tanrı var, nerede duruyor bu Tanrı? Biz buradan ikinci bir prensibe geçiyoruz. Bu bende duran Tanrı, bende var olan her şeyin üstündedir, her şeyden daha derin ve yücedir dolayısıyla ne aklım ne zekam ne duygularım hiç bir şey O’nu anlayamaz. Akıl Tanrı’yı anlayamadığında teslim olur, akıl sadece Tanrı’yı gösterebilir, bilebilir ama O’na ulaşamaz çünkü Hakikat bilgisi ve diğer bilgiler atasında dağlar kadar fark vardır. Bizim aklımız bu dünyanın bilgisi için yaratıldı, Hakikati ve Tanrı’yı bilemeyiz. Bilemezsek ne yapacağız. Pavlus diyor ki; Biz O’nda yaşıyoruz. Tanrı’yı bilemeyiz ama O’nda yaşarız, O’nunla sevgi ilişkisi kurabiliriz.
Aziz Augustinus diyor ki; Tanrı seni kendisini anlayasın diye yaratmadı, O’nu sevesin diye yarattı. Biz Tanrı’ya yöneleceğiz bunun için bir yol gerekli, o yol için Kutsal Kitap gerekli. Ama o yolun kendisi Tanrı değil, yol bizi Tanrı’ya vardıracak. Yanılgı nedir? Yolu, dini Tanrı’yla karıştırmak, aracıyı amaçla karıştırmak. Bizim yapmamız gereken, Tanrı’ya yöneleceğiz, çok fazla aramamıza gerek yok, O’nu çağırdığımızda hemen hazırdır, yüreğimizi açıp ismini andığımızda O zaten hep oradadır, Tanrım dediğimde O da ‘ne var‘ der. Bundan emin olacağız, İnan dediğimiz şey budur. Ondan sonra O’nunla konuşup dertleşebiliriz. O’ndan isteyeceğimiz en önemli şey de kendisini bize açmasıdır.
Pavlus’un dediği gibi ‘Sevginin ardınca koşun’ Çünkü o sevgi bize Tanrı’yı kavratır, kucaklatır. Tanrı’nın da sözü o, Tanrı’nı bilip öğreneceksin değil, ‘Tanrı’nı bütün kalbinle bütün yüreğinle seveceksin’ O zaman bu sevgi ne kadar saf, doğrudan, içten ve samimi olursa o kadar iyi. İsa’nın dediği gibi ‘Bu küçük çocuklar gibi olmazsanız Tanrı’nın Krallığına giremezsiniz.’ Çünkü bizim Tanrı’yı bu şekilde karşılamamız için buna ihtiyacımız var. Tanrı hepinizi kutsasın.”
Vaazların ardından tüm Rab’de uyuyanlar için Hokehankisd (Ayin-i Ruhani) duaları okundu. İncil okuma parçasını Kıdemli Peder Kevork okudu. Ardından hep birlikte söylenen Rab’bin Duası ve Patrik Sahak II’nin kutsaması ile tören son buldu.
