Ermeni Apostolik Kiliseleri’nde “Anaragi Giragi” (Kayıp Oğul Pazarı) olumsuz hava koşulları sebebi ile bazı Ermeni Apostolik Kiliseleri’nde Pazar Ayini yapılamadı.
İstanbul’u etkileyen kar yağışı ve olumsuz koşullar sebebi ile, 13 Mart Pazar günü, uzak semtlerdeki bazı Ermeni Apostolik Kiliseleri’nde Kutsal Sunu Ayini (Surp Badarak) yapılamadı.
Feriköy Surp Vartanants Kilisesi’nde ise, din görevlisi oldukları kiliselere gidemeyen din adamlarının da hazır bulunduğu Kutsal Sunu Ayini yapıldı.
Kilisenin din görevlisi Peder Şirvan Mürzyan’ın konukları, Rahip Hovagim Seropyan, Kıdemli Peder Kevork Çınaryan, Kıdemli Peder Dırtat Uzunyan, Peder Natan Arabyan ve Peder Nerses Ayvazyan oldular.
Büyük Oruç döneminde, kapalı perde arkasındaki Kutsal Sunu Ayini’ni Peder Natan Arabyan gerçekleştirirken, Kıdemli Diyakos Setrak Davuthan, diyakoslar ve okuyucular Rab’bin sofrasına hizmet ettiler.
Günün İncil okuma parçasını Diyakos Sayat Çınaryan okudu. Hava koşullarının zorluğuna rağmen kiliseye gelebilen inanlıların da hazır bulunduğu ayinde ilahileri, şefleri Diyakos Adruşan Hallacyan yönetiminde Vartanants Korosu üyeleri seslendirdi.
Kutsal Sunu Ayini’nin ardından tüm Rab’de uyuyanlar için Ayin-i Ruhani (Hokehankisd) duaları okundu. Sonrasında ise Patrikliğin Ayinler Sorumlusu Kıdemli Peder Dırtat Uzunyan Ermenice ve Türkçe vaaz verdi. Türkçe vaazından bazı bölümler şöyle;
”Biz sonsuz hayat için yaratıldık. Tanrı için yaratıldık ve bu dünyada Tanrı için yaşamamız gerekiyor. Tanrıyla yaşamamız gerekiyor. Tanrı’nın iradesine, ismine uygun yaşamamız gerekiyor. Bizim yapmamız gereken ilk şey. Ben, siz, burda bulunan hepimiz. Bazı veya bir çok alanda Tanrı’nın iradesinin içinde değiliz. Pazar günü kiliseye gelip “badarak” dinlemek veya vaaz vermek tam Tanrı’nın iradesi içine girmek değildir. Birçok anlamda biz bunun dışına çok kolay çıkabiliyoruz ve o çıktığımız yerlerin farkına varmamız lazım. Aslında bir alçak gönüllülüğe ihtiyacımız var ki, o alçak gönüllülük de şunla olur; bizim, Tanrı’nın önünde durduğumuzda şunu dememiz gerekiyor, benim şu anda bu yaşadığım şeyi anlamam ama Tanrı’nın önüne gittiğimde de, O’nun önünde kırılmam ve demem gerekiyor; “özür dilerim, ben Sana layık değilim ama ne yapayım gidecek başka yerim yok. Bizim, kiliseye gelişimizin ruhaniyatında şunun yatması lazım; ben aslında layık değilim ama o kadar merhametli ki, ben farkına vararak önüne gittiğimde kabul etmeye hazır. Evet ben evlat olarak O’nun önünde durma hakkına sahip değilim belki, ama O beni kabul etmeye hazır. Bu düşüncenin oluşması gerekiyor. Ruhunuzun, yüreğinizi o alçak gönüllülüğü göstermesi gerekiyor her şeyden önce. Farkına varmak lazım önce ki; biz O’na layık değiliz ama O büyük merhametiyle bizi geri kabul etmeye hazır. Bu üçünü yaptığınızda, yani farkına vardığınız, yüreğinizin kırıldığı, alçak gönüllülük başladığı, haddimizi bildiğimiz o duruma geldiğimizde ve harekete geçtiğimizde, “evet Tanrım ben Sana geri geliyorum” dediğinizde Tanrı hazır. Rab hepinizin yüreğini özel bir şekilde korusun, öyle bir yapsın ki biz Paskalya’ya kadar bu haftaları iyi değerlendirelim, ve Paskalya’da İsa Mesih’in dirilişini kutladığımız o gün biz de dirilelim. İçimizde bozulmuş olan her şey yenilensin. İçimizde ölmüş olan her şey hayat bulsun. Her birimiz İsa Mesih ile birlikte bir kez daha dirilişi yaşayalım. O’nunla karşılaşacağımız güne kadar bu dünyada O’nun iradesine uygun kalalım. Rab İsa Mesih’in gücü, esenliği, sevgisi hepinizle birlikte olsun. Amen.”
Vaazların ardından Rahip Hovagim Seropyan’ın kutsaması ile ayin son buldu.
