Kalfayan Okulu (Yetimhanesi) Geleneksel yıllık “Madağ”ı (Sevgi Sofrası), Türkiye Ermenileri Patriği Kadasetli Sahak II riyasetindeki Surp Badarak (Kutsal Sunu) ayini ile kutlandı.
Kumkapı Patriklik Merkez Surp Asdvadzadzin Kilisesi’nde, 10 Aralık Pazar günü, Türkiye Ermenileri Patriği Kadasetli Sahak II riyasetindeki Surp Badarak ayiniyle Kalfayan Okulu’nun (Yetimhanesi) yıllık “Madağ”ı (Sevgi Sofrası) kutlandı.
Beyoğlu Üç Horan Kilisesi ve Patriklik Adalar Din görevlisi Üstrahip Harutyun Damadyan eli ile sunulan Surp Badarak’ta, diyakoslar, Rahibe Kayane Dulkadiryan, kıdemli okuyucular ve okuyucular Rab’bin Sofrası’na hizmet ettiler.
Surp Badarak, Khorurt Khorin ilahisi ile başladı. Üstrahip Harutyun tövbesini ettikten sonra sunağa çıktı. Rahibe Kayane günün İncil okuma parçasını okudu ve daha sonra Diyakos Rober Küçükakbulut Kutsal Kase’yi getirdi.
Patrik Vekili Kıdemli Peder Krikor Damadyan, Kalfayan Okulu Vakfı başkanı Alfred Suna, yönetim kurulu üyeleri, Kalfayan Okulu müdiresi Tamar Nergis, öğretmenleri, öğrencileri, bazı Kilise vakfı başkanları, yöneticileri ve kalabalık inanlıların hazır bulunduğu ayinde ilahileri, şefleri Hovsep Kuyumcuyan yönetiminde Koğtan Korosu üyeleri seslendirdi.
Surp Badarak sırasında toplu tövbeyi Kıdemli Peder Krikor Damadyan yaptırdı. Daha sonra “Hağortutyun” (Komünyon) dağıtımına geçildi.
Surp Badarak’ın ardından Patrik Kadasetli Sahak II Ermenice ve Türkçe vaaz verdi. Türkçe vaazından bazı bölümler şöyle;
”Sevgili kardeşlerim hayatımızın bir anlamı var ve Din dediğimiz şey de bu snlam üstüne konuşur.
Ben nasıl oluyor da tek bir hücreden dünyaya geliyorum, anlamadığım bir gizem bana akıl veriyor, düşünme yeteneği, dil, özgürlük veriyor, bütün bunların anlamı nedir? Bu kadar mükemmel bir şey var ve sonra toprak oluyor, anlamı ne bütün bunların? İşte bunların anlamını dinimiz bize söylüyor, içinde hayat denen bir güç var, o nefes sana Tanrı’dan verildi. Kısacası hayatın doğumunla ve ölümünle bitecek bir parantez değil. Cümle yoksa parantezin anlamı yoktur. Bizim cümlemiz; Tanrı yarattı bizi ve bizle ilgili planları var. O insanı cennette yarattı ve mutlu olmasını istiyor. Ve kulağına fısıldıyor, diyor ki; Sen özgürsün, sana verdiğim hayat sana vereceğimin sadece bir damlası, onun sonsuzu var bende, ama layık olmalısın bu hayata ve sonra bana doğru gelmelisin, sana anlattığım sözlerin bir anlamı olmalı, onlara doğru yürümelisin.
Şimdi İsa ne demek istiyor? Diyor ki; Siz İmanlılar, diyorsunuz ki bizim için Cennet var, Tanrı var, bu dünyadaki hayatımız çabuk geçecek onun için öteki dünyaya hazırlanalım. Ama hazırlanmıyorsunuz, bu dünyaya çok dalmışsınız. Ağzınızdan çıkan o iman sözlerine göre yaşamıyorsunuz. Bu adanmışlığınız yok.
Bizim için şükür fırsatı olması lazım, gördüğümüz, duyduğumuz, tat ve koku aldığımız için her gün Tanrı’ya şükretmeliyiz. Bunlar engel olmamalı Tanrı’ya gitmemize tam tersi Tanrı’ya gitmek için bir sebep olmalı, şükür ve hamd fırsatı olmalı bizler için.
İsa son günlerle ilgili konuşurken dedi ki; Son günler de Nuh’un tufanı gibi olacak. Bizim elbette ki Tanrı’nın vücudumuza yerleştirdiği en değerli duygulardan birisi cinsellik. Onun sayesinde ailelerimiz var, insanlık ırkı çoğalıyor. Elbette ki ailelerimize harcayacağımız zaman çok değerli ama onun içinde kalmamamız lazım. Tam tersine bunlar da bizi Tanrı’ya yaklaştıran, O’nun davetine bizi yönlendirecek fırsatlara dönüşmesi gerekir. Aile en küçük Kilise’dir. İnsanlar İmanlarını ya da imansızlıklarını ailede öğrenirler. Onun için ailelerimizi bütün enerjimizi emen bir şeye dönüştürmemeliyiz. Tanrı’nın çağrısını duymalıyız. Tanrı’nın çağrısı da fazla karmaşık değil, bakmayın bazen dinler ve dün adamları karmaşık hale getiriyorlar ve insanların Kiliseye girdiklerinde kafası karışıyor. Çok basit Tanrı’nın bizden istediği şey, ve öldüğümüzde yapıp yapmadığımızı merak edeceği sadece 2 şey var. İlki Tanrı’yı bütün kalbinle, canınla, ruhunla sevmek, birinci emir bu. İkincisi komşunu kendin gibi sevmek, sana ne yapılmasını istiyorsan sen de başkasına onu yap. Yani hayatında sevgi olsun, sevgiyle yaşa ama neyi nasıl seveceğini iyi bil, çünkü sevgi zehirli bir sözcüğe de dönüşebilir, o bencilliğin kamuflajı da olabilir. Sevmek ama sevmenin ne olduğunu iyi anlamamız gerekiyor. Sevmek kendi beninden azalmaktır, başkasını çoğaltmak için kendini azaltmaktır, sevdiklerin ve Tanrı için zamanını vermektir. Bunu yaptığımızda, biz Tanrı’nın davetine icabet edenlerdeniz, O’na doğru yürüyenlerdeniz. Eğer bunu yapmazsak o zaman bizi bekleyen şey cehennem, bu dünyada ve ötekinde. Nedir cehennem? Cehennem sevginin kendi içine haps olmasıdır. Tanrı’nın içine koyduğu enerjidir o sevgi ve dışarı çıkmak ister. Hayat seni sevdi, sana bir şeyler verdi, başlaları yaptı bunu, sana o sevgiyi verdiler, şimdi sen geri vereceksin, o geri vermenin yoludur sevginin adı. O anlamda sevgi bir alış veriştir.
İsa Mesih’in dediği gibi; Gündüzken çalışın, çünkü bir gece geliyor ki, hiç kimse o zaman işleyemez. Şimdi fırsatımız var bizim iyilik yapmak için. Tanrı bizi cennete davet ediyor, ve cennet insanların bir birleriyle, sevgiyle paylaştıkları yerin adıdır. Cennet bu dünyada başlar, bu dünyada cennetin çocukları olmalıyız biz, bizim geleceğimiz çocuklarımız ve gençlerimiz üstünedir.
Öyle ki sevgili kardeşlerim, gelin iyilik çoğalsın, büyüsün, sevgi yaşasın, yaşatsın ve bizi güçlendirsin. Bu sevgiyi biz ecdadımızdan öğrendik, onlar için Tanrı’ya şükredeceğiz, Tanrı onları bereketlesin, kutsasın, ışıklarda uyusunlar. Amin.”
Vaazların ardından öncelikle Kalfayan Yetimhanesi’ne hizmette bulunanlar ve tüm Rab’de uyuyanlar için “Hokehankisd” (Ayin-i Ruhani) duaları okundu. İncil okuma parçasını Üstrahip Harutyun okudu.
Sonrasında hep birlikte söylenen Rab’bin Duası ve Patrik Sahak II’nin takdisi ile ayin son buldu.
