Kuzguncuk Surp Krikor Lusavoriç Kilisesi, Türkiye Ermenileri Patriği Kadasetli Sahak II eli ile mesh edilip kutsanarak yeniden ibadete açıldı.
Dört yıldır kapalı olan ve son vakıf seçimlerinden sonra yeni yönetim kurulu tarafından 8 ay önce tadilata alınan Kuzguncuk Surp Krikor Lusavoriç Kilisesi, 13 Ekim Cuma günü, Türkiye Ermenileri Patriği Kadasetli Sahak II riyasetindeki törenle yeniden ibadete açıldı.
Başepiskopos Aram Ateşyan, Patriklik makamına bağlı Rahipler, Pederler, Rahibe Kayane Dulkadiryan, Kuzguncuk Surp Krikor Lusavoriç Kilisesi Vakfı başkanı Masis Kuyumcu ve yönetim kurulu üyeleri, Karagözyan Yetimhanesi başkanı Dikran Gülmezgil, Ermeni Kilise Vakıflarından bazı başkan ve yöneticiler ve oldukça kalabalık sayıda inanlının hazır bulunduğu tören Patrik vekili Kıdemli Peder Krikor Damadyan’ın söylediği “patz mez der” (Aç bize Tanrım) ilahisi ile başladı. Kapı, Patrik Sahak II tarafından üç kez vuruldu, ardından Patrik başta olmak üzere, törene katılan patriklik makamına bağlı din adamları ve açılışa katılanlar, kiliseden içeri girdiler. Pederler Avedis Tabaşyan ve Nerses Ayvazyan ellerindeki zeytin dalları ile su saçtılar.
Tören süresince okunan dualardan sonra pederler tarafından seslendirilen dualar ve ilahiler eşliğinde, Başrahip Zakeos Ohanyan Surp Müron’u getirdi.
“Amen Aleluya” ilahileri eşliğinde Patrik Kadasetli Sahak II, (Surp Müron) Kutsal Yağ ile kilisenin ana sunağını mesh ederek kutsadı, daha sonra elindeki Surp Müron’u Başepiskopos Aram Ateşyan’a verdi, o da vaftiz havuzunu, aziz resimlerini, kilisenin yan sunaklarını mesh ederek kutsadı.
Kutsama töreninden sonra akşam duaları okundu. Sonrasında Patrik Kadasetli Sahak II, Ermenice ve Türkçe vaaz verdi.
Türkçe vaazından bazı bölümler şöyle;
”Elbette ki her Kilise açılışı, bizi tekrar bir konuyu düşünmeye sevk ediyor. Bu kiliseler niye var? Niçin kiliseler kurulmalı, açılmalı ve içinde dua edilmeli? Niye? Niçin hastaneler, okullar, fabrikalar, avm’ler var biliyoruz. Peki biliyor muyuz niçin bu kiliseler var? Niçin kiliseleri korumamız, onarmamız, içlerinde törenler yapmamız gerekiyor? Bazı şeyler var ki içgüdüydü. Şimdiye kadar böyle sorular sorulmazdı. Eski zamanlarda bir Ermeniye niçin kiliseye gitmeliyiz diye sorulduğunda tuhaf kaçardı. Elbette ki Hristiyanım Kiliseye gidicem, Tanrımla buluşacağım onun için Kiliseye gidiyorum. Bir insana niçin evin var diye sormak kadar tuhaf. Ama artık bu noktaya geldik. Bu sorunun sorulduğunu boş kiliselerden biliyoruz. İnsanlar Pazar sabahı uyandığında, niye Kiliseye gitmeliyim, gitmesem olmaz mı diyorlar. Hatta imanlıyım bir protestom yok ama tv den seyrediyorum niye gitmeliyim Kiliseye? Bu soruların cevabını vermek zorundayız. Çağımızın insanı anlamlandıramadığı hiç bir şeyi takip etmiyor. İnsanlar anlamını fark etmezlerse bu kiliselerin, o zaman ayakları onları kiliseye götürmez. Kiliselerimiz bize ölümlülüğümüzü hatırlatır.
Bir insanın hayatında en önemli olaylardan birisidir ölümü. Hayatımızın en büyük devrimidir ölüm. Peki ya sonra? O soruyu sorduğumuzda, sonsuzluğa açılırız, Kiliselerimiz bize sonsuzluğun olduğunu söyler. Kiliseler bize yaratıcıyı hatırlatır, kendi kendimize var olmadığımızı, hiç bir şeyi yaratmadığımızı, büyük yaradanın bizi yoktan var ettiğini hatırlarız. Kiliseye girdiğimizde dudaklarımızın, fikrimizin, yüreğimizin kirli olduğunu anlarız. Bu hayatın bizi kirlettiğini anlarız.
Kiliseye gelin, kiliseye ihtiyacınız var, kiliseye herkesin ihtiyacı var özellikle Kiliseye ihtiyacı olmadığını zannedenlerin ihtiyacı var. Geçenlerde alt üst olmuş hayatı olan biri dedi ki; İmanım olmasaydı çıldırırdım. Bu küçük bir şey değil Kilise bize İman veriyor, ayakta kalma, ileriye gitme, dayanma, birey ve toplum olarak var olma gücü ve ilhamını veriyor. Bunlar küçük değerler değildir.
Bu Kilise bizim ebedi hayat andımızdır. Sonsuzluk garantimizdir. Şu anda bize ihtiyacı varmış gibi duruyor ama bir gün gelecek anlayacağız, ne mutlu bu dünyada anlayanlar, bizim bu kiliseye ihtiyacımız var. Kimliğimizi Tanrı’da keşfetmek, İsa Mesih’te O’nun kurtarıcılığını keşfetmek ihtiyacımız var. Onun için vaftiz andımız, bizim İsa Mesih’e sona kadar bağlı kalmaktır. Lütfen bugün yüreğinizi gözden geçirin, vaftiz olduğunuz İsa Mesih’e ne kadar bağlısınız. Bu kilise için ne kadar özverilisiniz, kiliseyi anlamak için ne kadar çaba sarf ediyorsunuz ve daha da önemlisi, bu kiliseden ne kadar alabiliyorsunuz. Tanrı hepinizi bereketlesin sevgili kardeşlerim.”
Vaazların ardından hep birlikte söylenen Rab’bin Duası ve Patrik Sahak II’nin son kutsaması ile tören sona erdi. Tüm din adamları ve inanlılar kilise bahçesine çıktılar.
Kuzguncuk Kilisesi’nin hazırladığı kabule inanlıların yanı sıra, İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu, İstanbul Milletvekili Suat Özçağdaş, Üsküdar ilçe başkanı İbrahim Çağlar, Üsküdar ilçe başkan yardımcısı İsmail Bulur, İBB meclis üyesi Umut Şenol, Olimpiyat komitesi üyesi Hasan Arat, Kuzguncuk mahalle muhtarı Ali Faik Kaptan, vakıf yöneticileri katıldılar. Burada İBB Başkanı İmamoğlu ve Patrik Sahak II konuşmalar yaptılar. Konuşmalar sonrasında tadilat sürecinde emeği geçenlere Kilise Vakfı başkanı Masis Kuyumcu plaket verdi.
Daha sonra ayine katılamayan Başkan İmamoğlu, Patrik Sahak II’nin eşliğinde Kilise’yi gezdi, bilgiler aldı ve sohbet etti. Kiliseden ayrılan İmamoğlu’nu, Patrik kapıdan uğurladı. Ardından inanlılarla sohbete geçti. Tüm katılanlar kabul sırasında hoşça vakit geçirdiler.
