Paskalya (Diriliş) Ayini, dünyanın ilk kilisesi olan ve iki ay önce yaşanan büyük deprem felaketinde büyük kayıp yaşayan Antakya’daki Saint Pierre Kilisesi’nde gerçekleştirildi. Özel izinle gerçekleştirilen Paskalya Ayini’ni, Anadolu Havarisel Vekili ve Episkoposu Paolo Bizzeti yönetirken, ayine Anadolu Havarisel Vekilliği ve Episkoposluğu Genel Vekili Antuan Ilgıt, İskenderun Katolik Kilisesi Pederi Dariusz Dogondke ve Hatay Ermeni Kiliseleri Din Görevlisi Peder Avedis Tabaşyan de eşlik etti.
İskenderun Katedrali önünden otobüsle Saint Pierre Kilisesi’ne giden cemaat üyeleri ve pederler, asrın felaketinden büyük yara alan kadim şehir Antakya’da bulunan mağara kilisede Paskalya Ayini’ni gerçekleştirdi. Müzeye çevrilen kilisede ayin yapılabilmesi için gerekli izni veren devlet büyükleri ve yetkililere teşekkür eden Monsenyör Bizzeti, onlar için de dua etti.
Ayinde vaaz veren Anadolu Havarisel Vekilliği ve Episkoposluğu Genel Vekili Antuan Ilgıt da, yetkililere teşekkürlerini ileterek; “Hayatlarımızı bir anda altüst eden deprem trajedisi sebebiyle bu sene farklı ve oldukça da zor bir Paskalya’ya Hazırlık Devresi yaşamak durumunda kaldık. Ama bütün bu güçlüklere rağmen İsa Mesih yine de ölülerden kıyam etti ve dirilişiyle bizim için tekrar umut oldu, ışığı ile tekrar hayatlarımızı aydınlattı. Bugün bu dirilişin coşkusunu, Paskalya’nın ‘buruk’ neşesini, depremin kalbinde, hepimizin ayrı bir şekilde sevdiği güzel Antakya’nın Sen Piyer Kilisesinde kutluyoruz. İki bin yıllık Kilise geleneğine göre Antakya Kilisesi Havari Petrus tarafından kurulmuş, Havari Petrus Müjdelemenin ilk duyurularını bizzat bu Mağara-Kilise’den başlatmıştır. Bize bu olanağı verdikleri için Kültür ve Turizm Bakanlığı Daire Başkanlarımız sayın Gökhan Yazgı ve Bülent Gönültaş’ın şahıslarında sayın Bakanımız Mehmet Nuri Ersoy’a da minnettarlığımızı ifade etmek istiyorum” ifadelerini kullandı.
Diriliş’in öneminden de söz eden Peder Ilgıt; “Şimdi gözlerimizin önünde ‘Diriliş’ gibi sözle anlatılmaz, insanca imkânsız olanın, dünyaya inanılmaz görünen bir olayın pırıltıları var. Şüphesiz her birimiz yüreklerimizin, işittiğimiz bu ‘Diriliş’ hikayesine bağlılık ile şüphe, iman ile ret hisleri arasında gidip geldiğini hissediyoruz. Ama bundan dolayı ne şaşıralım ne de endişelenelim. Şu anki halet-i ruhiyemizin Rabbimiz İsa Mesih’in ölümünün üçüncü gününde havarilerin sahip olduğu ruh halinden hiçbir farkı yok. Bugün okunan İncil parçasında, beni en çok etkileyen şey, ölümün acı gerçekliğine rağmen, bazı kadınların cesaretini kaybetmemesi, ölümün çaresizliği karşısında teslim olmamalarıdır. Bizlerin kadınlardan, onların hassasiyetinden, imanından ve kararlılığından öğreneceğimiz gerçekten çok şey var. Diriliş vaktinde de kadınlar sabah erkenden kalktılar ve İsa’nın mezarına ilk gidenler oldular. Aynı kadınlar İsa’nın çarmıhı altında son ana kadar bekleyen kadınlardı. Aynı sadakat ve kararlılıkla mezara ulaştılar ve mezarı kapatan taş çoktan yuvarlanmıştı. Kadınların daha dirilişin duyurusunu almadan önce şahit oldukları ilk mucizedir bu. Paskalya, bizim ve başkalarının yaşamları üzerinde baskı yapan ağır taşları yerinden yuvarlamıştır: Önyargılar, kınamalar, kıskançlıklar, iftiralar ve düşmanlık… bunların hepsi cemaatlerimizi paramparça eden, Allah’ın ve yanı başımızdaki kardeşlerimizin yüzlerini ve ışığını görmemizi engelleyen taşlardır. İsa Mesih kendisini toprağa hapseden ölüm taşını yuvarlamakla kalmadı, bunların hepsini de kendisinden uzaklaştırdı. Onların Paskalyaları böyle başlıyor… bizlerinki de ayni şekilde başlamalı. Gidip o ölüm yerini görmeliyiz, İsa’yı aramalıyız. Rabbi aramaya yeniden o mezardan başlamalıyız ve mütevazi birer kalp ile başlamalıyız, gurur ve kibirle değil.Gelin sevgili kardeşlerim, kadınlarla, belirsizliklerimizle ve korkularımızla, biz de İsa’nın mezarına girelim. İsa’nın mezarında bizlere ‘Korkmayın! Çarmıh’a gerilmiş Nasıralı İsa’yı arıyorsunuz. Dirildi, burada değil’ diyecek bir Melek bizleri bekliyor olacak. Kabir karanlığına, çevremizdeki kardeşlerimizin hayatlarının karanlığına, onların acılarına girmekten korkmayalım sevgili kardeşlerim. Haçın önünde durmaktan, gözlerinizi ona çevirmekten korkmayın. Belirsizliklerimizde, korku ve endişelerimizde bize konuşacak, bizi teselli edecek bir Melek her zaman olacaktır.İsa dirildi, ölümü yendi, gecenin karanlığını aydınlattı! Artık kendinizin, günahın, ölümün tutsağı değilsiniz. Özgürsünüz! Yepyeni bir kadınsın! Yepyeni bir adamsın! Rab dirildi! Işığı bizi aydınlatacak, görmediklerimizi görmemizi sağlayacaktır, hayatınıza yepyeni bir yön verecektir. Gözlerimizi açalım ve kendimizi diri diri hapsettiğimiz kabirlerimizden çıkalım. Paskalya hayatları değiştirir, bu kadınları korkularından kurtarır, böylece dirilişin sevincini ve umudunu başkalarına da iletirler… Nitekim bu üç kadın hızla mezardan ayrıldığını okuyoruz; onları mezardan kaçıran ilk korkudan sonra, o boş mezardan doğan umudu hissederek gördüklerini ve duyduklarını öğrencilere duyurmaya gittiler. Gerçekten sevgili kardeşlerim belirsizliklerle kaybedecek zamanımız yok. Dünyanın dirilişe inanan, İsa’ya ve Kilisesine gönül veren kadın ve erkeklere, gençlere ihtiyacı var, bizim umut sesimize ihtiyacı var.Bugün bu Ayinin sonunda söyleyeceğimiz ‘Gidip herkese dirilmiş İsa’nın sevincini ilan edin. Alleluya! Alleluya!’ çağrısı, her birimiz için kararlı adımlarla ilerlemek, inançta yenilenmek, cesaretlenmek ve imanımızı yeniden samimi bir yürekle ikrar etmek için gerçek bir davet olsun. Artık duyuracak yepyeni bir müjdemiz var! Dünyaya sunacak bir umudumuz var: Karanlıklarda parıldayan yepyeni bir ışık. Mutlu Paskalyalar. Christos anesti! İsa dirildi! Alleluya Alleluya!” şeklinde konuştu.
(SAT-7 Türk/İlyas Edip TERBİYELİ-İskenderun)
