Hristiyanlık Açısından Tarih

İsmail Kulakçıoğlu

Tanrı “Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı (Yar.1:1)” dediği günden bu yana tarih insanlık ailesinin öyküsünü anlatır. Görkemli bir Yaratıcı’ya tanıklık eden Kutsal Kitap’ın, geçmişin incelenmesi insan davranışında umutları ve sorunların zenginliğini görmemizi sağlayarak bizlere toplumsal belleğimizi kazanmamıza yardım eder.

Tarih ilahi bir amaca tanıklık eder. Hristiyanlar Tanrı’nın tüm tarihin Rabb’i olduğuna inanırlar. Belirsizliğin, karanlığın hâkim olduğu dünyada İsa Mesih’in doğumu, tarihi İÖ ve İS diye ikiye böler: Karanlık Işık olur. Bu durumda insanlık tarihi yorumlarken ancak yaşanılan gerçeklerin kendi sorularını sormalarına izin vererek nesnel bir tarih bilincine sahip olabilir.

Grek düşünürleri gerçeği, zaman kavramı olmayan iyilik güzellik olarak görmüşlerdir. Grek ve Roma kültüründe tarihin insan aklından daha üstün bir amaca doğru gittiğine dair hiç bir inanç yoktu. Tarihçiler Greklerin ve Barbarların muhteşem zaferlerini, toplumsal trajedileri yazdılar.

Tao düşünüşünde tarih dönüşümlü (dairesel)  bir zaman kavramı vardı. Konfüçyüsçüler geçmişte bir altın çağ olduğuna inandılar. Ne yapmaları gerektiğini anlamak istediklerinde geçmişte insanların başına gelen olaylardan yaralanıyor; atalara tapınmak onlara güçlü olma duygusunu sağlıyordu.

Rönesans dönemi hümanistleri tarihin odak noktasını Tanrı’dan insana çevirmiştir. Böylece insanı evrende yalnızlaştıran, Tanrısız bir tarih anlayışı doğmuştur. Birçok karamsar düşünür, geçmişi iyi yorumlayamadığından gelecek onlar için karanlık, kötülük, çaresizliktir. Akıp giden zaman karşısında iç varlıklarında ortaya çıkan fırtınalar öğretilerine huzursuzluk olarak yansımıştır.

Oysa Yahve’nin (Allah’ın) yaratılış öyküsünde O’nun ilahi bir planı uygulamak için yaratığı sahne vardır. Yaratıcımızın fizik kurallarının, toplum kurallarının, insan aklının ve kararlarının üstünde Rab olduğu yaşanılan deneyimlerin tanıklığıyla Kutsal Kitap’ta belgelenir. İsa Mesih’in yeryüzündeki hizmeti, geleceğe bakmak için bir tarihçinin ihtiyaç duyduğu elle tutulur, gözle görülür somut deneyimlerdir.

Günah nedeniyle ruhsal ve fiziksel ölümü tadan insana Tanrı, İsa Mesih ile birlikte yeniden sonsuzluğu sunar. Tevrat, Zebur, İncil’de (Kutsal Kitap’ta) açıklanan Tanrı’nın tarih çizgisinde İsa Mesih, insanların günahlarını üstlenerek ölümü insan öyküsünün sonu olmaktan çıkarır, yeni bir başlangıç yapar.  Bu başlangıçta çürüyen dünyasal bedenlerin yerini hiç çürümeyecek ruhsal bedenler alır. O’nun ikinci gelişinde zayıf olarak gömülen dünyasal beden güçlü olarak diriltilecektir (1Kor.15:35-44).

İsa Mesih’in insanlığın günahlarını kaldırmak için birinci gelişi, ağlayışın ve gözyaşının kalkacağı ikinci gelişinin güvencesidir. Yaşadığımız bu ara dönemde Kutsal Kitap ayetleri ve Kutsal Ruh Tanrı halkına çağlar boyunca rehberlik edecektir.

Tanrı’nın varlığı (işte bu nedenle), Hristiyanlar için tarih yalnızlaşmak, geçmişte yaşamak ya da geçmişe takılıp kalmak değil, umutla geleceğe bakmaktır.