Hikâyeler sınırları yıkamaz ama mantık duvarlarımızda küçük delikler açabilir. Bu deliklerden bakarak ötekini görebilir hatta zaman zaman gördüğümüzü sevebiliriz.
(Elif ŞAFAK)
İnsan kafasından geçen düşünceleri doğru anlatabilmek maksadıyla yazıya döker. Çoğu zaman yazılanlar, aklından geçenleri tam olarak ifade edemez. Ya da okuyan kafasında başka şekilde biçimlendirir yazılanları ve yazarın düşünceleri bir fikir yaratmaktan öteye gidemez. Doğru fikirleri uyandıran yazılar doğrudur. Bu düşünceye dayanarak bundan sonra küçük hikayelerle anlatmaya çalışacağım aklımdan geçenleri, söylemek istediklerimi. “Önce ne olduysa, yine olacak. Önce ne yapıldıysa, yine yapılacak. Güneşin altında yeni bir şey yok.” der Süleyman Peygamber Vaiz kitabında. Bu öykülerde söylenmek istenilenler de yeni olmayacaktır mutlaka. Birileri bir yerlerde söylemiş ve yazmıştır. Amaç bu kısa hikayelerin sizlerde oluşturacağı düşünceler. Elif Şafak’ın söylediği mantık duvarlarınızda küçük delikler açmak ve bu deliklerden baktığınızda gördüğünüz şeyleri sevmeniz asıl düşüncem.
SİYASET
Adam büyük bir kalabalığa yaklaştı. Tüm kalabalık bir kişiyi dinliyordu. Adam merak etti ve dedi: Bu konuşan adam hepinizden daha mı bilgili ki hepiniz onu dinliyor? Kalabalıktan biri dedi: Yıllarca o bizi tek tek dinledi şimdi, hepimizi bildiğinden sadece o konuşuyor biz dinliyoruz. Ve diğeri atıldı: konuşan herkes birşey söylüyor biz de anlamış gibi yapıyoruz. Sistem bu galiba. Ve ilk konuşan söz aldı: kendi bildiklerini kendileri için kullanıyorlar. Bizim bilmemizi istemedikleri, kendi bildikleri bir şey var herhalde. Ve konuşan adam gırtlağını temizledikten sonra konuşmasına devam etti, kalabalıkta onu dinlemeye…
CENNET
Ölüp bedensiz yaşayanlar diyarına gittiğinde onu mükemmel bir yere götürdüler. Burada herşey sözle anlatılamayacak kadar güzeldi. Adam buranın cennet olup olmadığını sordu. Cevabı: Burası affedilenlerin yeridir oldu. Sonra başka bir yere ulaştılar bulutsal yolculuklarında. İşte burasının tarifi mümkün değildi. Anlamını bile bilmediği birçok güzellik ötesi olgu vardı burada. Ve yanındakilere sordu adam: burası Tanrının varlığının yüzde yüz olduğu yer mi? Ve cevabı: “Hayır burası affedenlerin yeridir.” oldu.
BİLGELİK
Kaygıyla yaklaştı ağacın altında oturan bilge kişiye. Bilge kişi gözlerini önündeki ota dikmiş derin derin düşünüyordu. Düşüncesini bölmemek için uzun süre bekledi adam. Sonunda dayanamayıp sorusuna geçti: “Bilgeliğin sırrını söylerseniz izinizden yürüyeceğim. Neyi düşünmeli neyi bulmalıyım?” Bilge gözlerini ottan ayırmayıp yavaş yavaş konuştu: “Bilgelik, uzakta olan hiç bilinmeyeni bulmak değil, gözlerinin önünde en yakınında olanı görmektir.”
