Günaydın sevgili kardeşlerim!
Bu pazar günkü liturjimiz bize Müjde’den çok önemli bir bölümü işaret ediyor. İncilci Matta’nın anlatımında, Ferisiler’in bir araya gelip İsa Mesih’i denediklerini görüyoruz. İçlerinden biri, bir yasa uzmanı O’na şu soruyu soruyor: “Öğretmenim, Kutsal Yasa’da en önemli buyruk hangisidir?” Bu oldukça sinsi bir soru çünkü Musa’nın Yasasında altı yüzden fazla emir vurgulanır. Nasıl içlerinden bir tanesi, en önemlisi olabilir? Lakin, İsa hiç tereddüt etmeden şu şekilde cevapladı: “Tanrın Rab’bi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla seveceksin.” Ve ekledi ‘Komşunu kendin gibi seveceksin.’”
İsa’nın cevabı onlar için uygunsuzdu çünkü Yasa’nın en önemli kısmı On Emir’di, Tanrı, Musa ile doğrudan görüşmüş ve insanlarla antlaşmasını yapmıştı. Ancak İsa onlara, Tanrı’nın sevgisi olmadan, komşusuna sevgi beslemeyen birinin bu antlaşmayı doğru bir şekilde yerine getiremeyeceğini anlattı. Bir çok iyi şey yapılabilir, yasanın gerekliliklerinin bir çoğu yerine getirilebilir fakat sevgi yoksa bunların hepsi boştur.
Bu kurallar Mısırdan Çıkış kitabında da tasdik edilmiştir. Her kim Tanrı’nın antlaşması altındaysa O’nun koruyuculuğunun altında olanlara kötü davranamaz. Peki O’nun koruyuculuğunun altında olanlar kimler? Dullar, yetimler, yabancılar, mülteciler yani en yalnız olanlar. (Mısırdan Çıkış 22:20-21) İsa ona soru sormuş olan Ferisiler’i cevaplarken onların dindarlığını düzenlemek için yardım etmek, yeniden oluşturmak ve neyin gerçekten önemli neyin önemsiz olduğunu göstermek istiyor. İsa onlara şöyle söylüyor: “Kutsal Yasa’nın tümü ve peygamberlerin sözleri bu iki buyruğa dayanır.” (Matta 22:40) Ve İsa yaşamının tamamını kesin bir şekilde böyle yaşadı: Önemli ve gerçekten işe yarayan şeyin sevgi olduğunu öğretti. Sevgi hayatlarımızda ve iman yolculuğumuzda meyveler üretir: sevgi olmadan, hayat ve iman verimsiz kalır.
İncil’in bu sayfalarında İsa bizlere muazzam olanı, yüreğimizin en derin arzusuna cevap verenin ne olduğunu açıklıyor. Bizler sevmek ve sevilmek için yaratıldık. Tanrı, sevginin kendisi, bizleri O’nun hayatının bir parçası olabilmemiz, O’nun tarafından sevilmemiz, O’nu sevmemiz ve O’nun aracılığıyla başkalarını sevmemiz için yarattı. Bu Tanrı’nın insanoğlu için düşlediği şey. Ve bunu gerçekleştirmek için ihtiyacımız olansa O’nun lütfu; bizler Tanrı’nın kendisinden gelen sevgiyi alabilmek için kendimizde yer açmalıyız. İsa bu yüzden bizlere Efkaristiyasını (Rab’bin sofrasını) sunuyor. Efkaristiya (Sofra) aracılığıyla bizler O’nun sevgisinin müthiş ifadesini görebiliyoruz ve bu ifade de: kendisini bizim kurtuluşumuz uğruna Baba’ya vermesi.
Kutsal Bakire, hayatlarımızda en önemli buyruğu, Tanrı’nın sevgisini ve komşumuzunkini alabilmemiz için bize yardım et. Her ne durumda olursak olalım, bunu daima hayatımızda uygulayabilmemiz için bize yol göster. (VR O)
